Hola a todos!!!

Voor degenen die niet met mij bevriend zijn op Facebook eindelijk een eerste teken van leven vanuit Guatemala.

Afgelopen zondagavond ben ik aangekomen bij mjn gastgezin in Antigua. Antigua is de meest toeristische stad van Guatemala waarnaartoe taalstudenten vanuit de hele wereld komen om Spaans te leren. Net zoals ik dus.

In mijn gastgezin ben ik niet de enige. Op dit moment zijn hier nog acht andere taalstudenten/vrijwilligers; een Hollandse (zij vertrekt vrijdag), een Duitser, drie Amerikanen waarvan 2 vrouwelijk en 1 mannelijk, een Italiaanse en een Italiaans Zwiterse. Uit welk land nummer acht komt weet ik niet, zij is hier ook alleen van maandag tot en met woensdag heb ik begrepen. Mijn vader en moeder heten Jose en Lucky. Ze zijn van middelbare leeftijd en hebben me verteld dat ze een paar zoons hebben maar die wonen niet meer thuis.

Het huis ligt op ongeveer ligt op ongeveer 10 minuten lopen van het centrum en op ongeveer 5 minuten lopen afstand van mijn talenschool. Als ik de deur uitstap en naar links kijk ik uit op een vulkaan. Een foto hiervan kunnen jullie bekijken in mijn fotoalbum, evenals vele andere fotos.

Het meest grappige aan het huis vind ik dat een gedeelte van de muur op de bovenverdieping, waar ik een eigen kamer heb, open is. Als het regent, en dat doet het hier echt elke middag, en je staat op de bovenverdieping dan kun je de regen dus echt met eigen handen aanraken. Gebaseerd op de vier huizen die ik tot nu toe heb gezien in Guatemala is het huis aardig ingericht. De meubels passen redelijk bij elkaar, in de andere huizen die ik heb gezien leek het echt alsof elk meubelstuk uit een andere kringloopwinkel kwam. Ook was ik superblij toen ik merkte dat de douche warm water geeft. Niet zo warm als in Nederland en het fluctueert ook per seconde, maar na 11 dagen verblijf op plekken waar alleen koud water uit de douche komt was het toch een aangename verrassing. Ik kon er niet echt aan gewend raken en mijn truc was dan maar om de kraan aan te zetten, tot 20 te tellen (bij de 10 was ik te snel) en dan pardoes onder de douche te springen haha.

Uitgezonderd het ontbijt eten we met zn allen op vaste tijdstippen. Ontbijten kan vanaf 7 uur, de lunch (vergelijkbaar met het Nederlandse diner) is om 1 uur en het diner (vergelijkbaar met de Nederlandse lunch) om 18.30. Overigens spreek ik uit ervaring als ik zeg dat het niet heel erg is als je wat te laat bent voor de lunch en het diner, want ik heb het natuurlijk al gepresteerd om op dag 1 en 2 twee keer te laat te komen voor het diner. Al vind ik zelf dat ik wel een legitieme reden had want ik kon deze twee keer het huis niet terugvinden. Het gezin heeft mij wel een plattegrond gegeven maar alle straten lijken hier op elkaar en ik ben echt een verschrikkelijk slechte plattegrondlezer.

Van maandag tot en met vrijdag heb ik in de ochtenden vier uur Spaanse les. De les begint om acht uur, wat voor mijn doen erg vroeg is om te beginnen. Wel moet ik zeggen dat het hier makkelijker is om op te staan. Vaak ben ik al rond half zes wakker door al het licht is en er allerlei geluiden vanuit de straat komen. Om 10 uur gaat een ouderwetse schoolbel en heb ik een halfuur pauze. Om 10.30 gaat de bel weer en dat betekent dat de les verdergaat. Om 12.00 uur ben ik dan klaar en ga ik naar huis in afwachting van de lunch. Meestal heb ik dan eerlijk gezegd wel honger want het ontbijt in mijn gastgezin bestaat vaak enkel uit fruit en dat vult niet echt. Omdat ik snel flauw word ligt mijn kamer daarom nu al vol met appels, bananen en koekjes. De school heeft een binnenplaats met tuin, in deze tuin staan tafeltjes met kleurrijke parasols waar de studenten met hun leraar zitten. Mijn leraar heet Eduardo Luis en is net zoals ik 26 jaar. De lessen draaien vooral om converseren, grammatica is slechts een heel klein onderdeel, zeker toen Eduardo erachter kwam dat ik de regels eigenlijk wel kende en heel goed ben in werkwoorden vervoegen (dit zijn niet mijn eigen woorden, dit zei hij). Nu praten we eigenlijk alleen nog maar wat ik soms best wel heel vermoeiend vind omdat ik over elk woord moet nadenken.

In het gastgezin spreken we met elkaar ook alleen Spaans. Omdat ik nieuw ben mag ik als ik woorden echt niet weet iets in het Engels zeggen, maar eigenlijk is de afspraak dat er alleen Spaans wordt gesproken. Lucky en Jose praten ook geen enkel woord Engels. Tot nu toe verlopen de maaltijden voor mij daarom rustig omdat ik nog niet veel zeg. Vandaag merkte ik wel voor het eerst dat ik eigenlijk de hele conversatie van de anderen, die hier allemaal al minstens 3 maanden zijn, goed kon volgen. Meestal gaat het aan tafel over Karim, de Duitser. Hij is altijd bezig met chicas (meiden) en zijn uiterlijk. Hij is zeker 2,5 uur per dag bezig met douchen, tandenpoetsen en zijn haar en gaat daarnaast ook volgens mij bijna elke dag naar de sportschool. Het meest grappige vind ik dat hij bij alles wat hij eet uitzoekt hoeveel calorieen het is. Dan zitten we aan tafel en gaat hij opzoeken hoe veel calorieen de schnitzel of de rijst is.

Het eten in het gastgezin is enigszins aangepast aan de gasten. Het standaardontbijt van Guatemalteken, tortillas, platanos (gebakken banaan), eieren, frijoles (geprakte zwarte bonen) en advocados wordt bijna nooit geserveerd. Daar ben ik eerlijk gezegd niet zo rouwig om, want ik heb het de eerste week genoeg op en ben er niet kapot van. Vooral die geprakte zwarte bonen vind ik erg vies. Ik houd wel van bonen, maar niet van bonen die geprakt zijn waardoor het eruit ziet alsof het uit de wc komt (sorry voor dit onsmakelijke detail). Over de wc gesproken, deze is hier hetzelfde als in Nederland. Het enige verschil is dat je wcpapier niet in de wc mag doorspoelen maar in een mandje moet doen. De rioolbuizen zijn namelijk te smal om wcpapier door te kunnen spoelen. Ik vind het niet echt fris om op het mandje uit te kijken als je op de wc zit maar gelukkig wordt deze elke dag geleegd.

Ik kijk erg uit naar komend weekend omdat ik dan bij Evelyn, mijn Guatemalteekse vriendin, ga logeren in Guatemala city. De eerste 11 dagen in Guatemala heb ik al mijn tijd met haar doorgebracht. We zijn bij haar ouders geweest in San Luis maar hebben ook samen gereisd. Met de bus zijn we heel Guatemala doorgecrosst eerlijk gezegd. Zo ben ik in Flores geweest (een toeristisch eiland waar ik verliefd op ben geworden), in Tikal (waar zich ruines van de Mayas bevinden) en ik heb mijn tweede stempel in mijn paspoort gekregen omdat ik in het kleine landje Belize ben geweest op het eiland Ceye Caulker. Daar heb ik gesnorkeld tussen de tamme haaien en deze zelfs geaaid. Alhoewel ik er nog steeds niet van overtuigd ben dat als de gids geen eten aan de haaien had gegeten ik niet was opgegeten haha.

Afgelopen zondag heeft Evelyn me samen met haar neef Jose Pedro naar Antigua gebracht naar mijn gastgezin. Dat was niet zo leuk omdat ik net gewend was aan het samen zijn met haar en toen alweer naar het volgende nieuwe moest. Ik was dus maandag erg verdrietig (sowieso heb ik wel wat heimwee maar ik probeer ermee te leven) maar nu ben ik inmiddels wel gewend in het gastgezin en heb ik zin om Evelyn het komend weekend te zien. We gaan dan naar Lago de Atitlan, een heel groot meer waar je moet geweest zijn als je in Guatemala bent.

Nou mensen, dit was het voor deze keer. Ik ga nu nog even fotos uploaden en dan in mijn bed mijn huiswerk (tarea) maken. Tja, dat hoort er ook bij zeker als je de middagen zoals ik doorbrengt in de supermarkt, sportschool (hardlopen is hier echt onmogelijk met de keiachtige wegen, dus dan maar sporten in sportschool, kostte maar 18 euro voor acht keer!), het Central Parque en een koffiebar a la Starbucks... Volgende week maandag wil ik in de middag naar de gratis Salsales gaan.

Hasta el proxima vec!

Besos y abrazos, Pauline